مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی شناختی و رفتاردرمانی دیالکتیکی به صورت گروهی در کاهش علائم افسردگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

پیش زمینه و هدف: روش های متنوعی جهت درمان افسردگی وجود دارد. این مطالعه باهدف مقایسه اثربخشی رفتاردرمانی شناختی و رفتاردرمانی دیالکتیکی به شیوه گروهی در کاهش علائم افسردگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شده است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر طرحی نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام.اس شهر شیراز در بهار 1392 می باشد. با روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 نفر از مراجعه کنندگانی که در آزمون افسردگی بک نمرات بالایی داشتند به صورت مساوی و کاملاً تصادفی در 3 گروه رفتاردرمانی شناختی، رفتاردرمانی دیالکتیکی و گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی بک بود. اعضای گروه های آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش های مربوطه را به شیوه گروهی دریافت کردند. برای مقایسه میانگین نمرات از آزمون کوواریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد، بدین معنی که رفتاردرمانی شناختی و به خصوص رفتاردرمانی دیالکتیکی هر دو موجب کاهش میانگین نمره افسردگی بیماران در گروه های آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است.نتیجه گیری: ازآنجایی که رفتاردرمانی دیالکتیکی با تفاوت معناداری نسبت به رفتاردرمانی شناختی، توانست علائم افسردگی بیماران را کاهش دهد، لذا می توان آن را به عنوان رویکردی جدید در اولویت درمان و کاهش افسردگی بیماران ام.اس قرار داد.